بررسی جامع پرورش حلزون گوش و پیامدهای آن
کاشت حلزون گوش یک فرایند پزشکی است که به عنوان راهکاری مناسب برای تحریک و بازسازی عصب شنیداری گوش شناخته می شود. این روش درمانی می تواند به تدریج و در درازمدت، کیفیت زندگی افراد ناشنوا یا دچار کاهش شنوایی را به طور چشمگیری بهبود بخشد. این فرآیند پیچیده با کاشت یک دستگاه الکترونیکی در گوش داخلی انجام می شود که وظیفه تبدیل امواج صوتی به سیگنال های عصبی را بر عهده دارد و به این ترتیب شنوایی فرد را تقویت می کند.
کاشت حلزون گوش چیست و چگونه انجام میشود ؟
حلزون گوش یک دستگاه انتقال دهنده است که سیگنال های آکوستیک را به ضربه های الکتریکی تبدیل می کند. این ضربه های الکتریکی، عصب حلزون گوش را تحریک می کنند که همان عصب شنیداری می باشد. افرادی که مشکلات شنوایی جدی دارند، می توانند از کاشت حلزون گوش استفاده کنند تا بتوانند به طور موثرتری صداها را دریافت و درک کنند. این فرایند کاشت حلزون گوش به افراد کمک می کند تا بتوانند به طور بهتری به صداها گوش دهند و در نتیجه بهبود قابل توجهی در کیفیت زندگی آنها ایجاد می شود.
در دهه پنجاه اولین بار دستگاه های پایه ای حلزون گوش اختراع شد که توانست به افرادی که ناشنوا هستند کمک کند اما این دستگاه های کنونی بسیار جدید هستند. پیشرفت تکنولوژی باعث پیشرفت این دستگاه ها تا به اکنون شده است. همه ما می خواهیم در وهله اول یک چیز را روشن کنیم.
آیا کاشت حلزون گوش مانند سمعک است؟
کاشت حلزون گوش به این صورت است که این دستگاه را با جراحی داخل بدن قرار می دهند اما سمعک همیشه بیرون از بدن است. سمعک ها طرز کار متفاوتی با حلزون گوش دارند. این روزها حلزون گوش به شدت رواج پیدا کرده است اما آیا می تواند کیفیت زندگی فرد را بهبود ببخشند؟
افرادی که از حلزون گوش استفاده می کنند، به سرعت از فواید آن بهره مند می شوند. البته نتیجه نهایی آن متغیر است و بستگی به عوامل مختلفی دارد. بعضی از افراد سال ها به درمان و تراپی نیاز دارند تا بتوانند بیشترین فایده را از این دستگاه ببرند.
خبر خوب این است؛ زمانی که یک بیمار کاشت حلزون انجام می دهد، زندگی روزانه او محدود نمی شود و قادر خواهد بود اکثر فعالیت خودش را به صورت روتین و معمول انجام دهد.
اجزای حلزونی که کاشت می شود
کاشت حلزون گوش مانند همه دستگاه ها بخش های متفاوتی دارد و چنانچه در بخش بهداشت و سلامت نمناک گفته ایم این دستگاه نیز به بخش های بیرونی و داخلی تقسیم بندی شده که بسته به جایگاه نهایی خود ممکن است بیرون یا داخل بدن قرار بگیرد.
بخش های بیرونی شامل موارد زیر هستند:
میکروفون:
برای دریافت صدا.
پردازشگر:
بین همه صداهایی که از میکروفون دریافت می کند ، گروهی از آن ها را انتخاب می کند که معمولاً برای فهم گفتار دیگران، تا حدودی کاربردی تر است .
انتقال دهنده:
صداها را از پردازشگر بخش های بیرونی به بخش های داخلی انتقال می دهد.
بخش های داخلی شامل موارد زیر هستند:
دریافت کننده:
این بخش از طریق جراحی، داخل استخوان جمجمه کاشت می شود و دقیقا پشت گوش قرار می گیرد و صداها را از انتقال دهنده بیرونی دریافت می کند و آن ها را به الکترود می رساند.
الکترودها:
داخل گوش کاشت می شوند. سلول های عصبی را از طریق سیگنال ها و اعصاب شنوایی به همان حلزون ارسال می کنند.
کاشت حلزون گوش چگونه عمل می کند ؟
زمانی که میکروفون صدا های بیرونی را می گیرد، آن ها را به پردازشگر ارسال می کند و سپس صدا های مختلف داخل آن ها تفکیک داده می شوند. این پردازشگر صدای باقیمانده را دیجیتالی می کند. ویژگی های صدای دیجیتال با یکدیگر متفاوت هستند و نوع شنیده شدن آن ها توسط این افراد و افراد معمولی متفاوت خواهد بود.
افرادی که از کاشت حلزون گوش استفاده می کنند، این نوع صداهای دیجیتالی را شبیه به صداهای متالیک تفسیر می کنند که ممکن است تفکیک کردن آن ها بین صداهای دیگر کمی برایشان سخت باشد.
صداهای دیجیتالی از قسمت های بیرونی حلزون گوش عبور می کنند و به قسمت های داخلی می رسد و این کار را از طریق سیستم ارتباطی انجام می دهد. زمانی که صدا ها به دریافت کننده می رسند، اطلاعات دیجیتالی را وارد سیگنال های الکتریکی می کنند که گوش داخلی، عصب الکترودها تحریک می کند.
هر الکترود فرکانس خاصی را ایجاد می کند. به معنای این است که هر الکترود سیگنال خاصی را ایجاد می کند که عصب شنوایی را تحریک می کند. مغز نیز این سیگنال را از عصب شنوایی دریافت می کند و احساس شنوایی در فرد ایجاد می شود.
چه کسی می تواند کاشت حلزون گوش انجام دهد؟
افرادی که دارای شرایط زیر هستند، می توانند این کار را انجام دهند:
- افرادی که از مشکلات شنوایی شدید در هر دو گوش رنج می برند.
- افرادی که ناشنوایی آن ها به قدری شدید است که نمی توانند صحبت کنند یا فقط کلمات را به صورت ناهماهنگ بیان می کنند و روی شنوایی خود کنترل ندارند.
- افرادی که روی صدای خود کنترل ندارند و نمی توانند اکثر حروف را به خوبی تلفظ کنند.
- افرادی که از استفاده از سمعک های مختلف خسته شده اند و کیفیت زندگی آن ها نیز بهبود پیدا نکرده است.
- افرادی که کمتر از 50 درصد عبارات دیگران را حین صحبت کردن با دیگران تشخیص می دهند.
- افرادی که کمتر از 60 درصد عبارات را حین صحبت کردن تشخیص می دهند، در حالی که از سمعک هم استفاده می کنند.
نکته: افرادی که هر کدام از شرایط بالا را داشته باشند، می توانند گزینه خوبی برای کاشت حلزون باشند که البته متخصص باید آن را برایشان تجویز کند.
عوارض کاشت حلزون
عمل جراحی کاشت حلزون خطر و عوارض زیادی در پی ندارد اما ممکن برخی افراد بعد از انجام عمل دچار عوارض زیر شوند :
- از دست دادن کامل شنوایی به علت جایگذاری دستگاه و آسیب به گوش
- ابتلا به بیماری مننژیت و التهاب غشاء های اطراف مغز و طناب نخاعی در کودکان (برای پیشگیری از بیماری مننژیت قبل از عمل جراحی کاشت حلزون در کودکان باید واکسیناسیون انجام گیرد )
- تعمیر یا جایگذاری دستگاه های معیوب با انجام عمل جراحی مجدد
عوارض نادر عمل جراحی کاشت حلزون عبارتند از :
- نداشتن تعادل
- سر گیجه و گیجی
- خون ریزی
- فلج شدن عصب صورت
- عفونت نمودن قسمت جراحی شده
- عفونت کردن دستگاه
- نشت مایع نخاعی
- مختل شدن حس چشایی
- احساس صدای وزوز در گوش
سایر عوامل مهم دیگر برای کاشت حلزون
جدا از انجام کاشت و مراقبت های پزشکی، عوامل دیگری هم هستند که باید برای کاشت حلزون آن ها را در نظر بگیرید. البته همه این ها به ماهیت بدنی فرد برمی گردد . البته مسائل روانشناسی هم حائز اهمیت است.
قطعاً فردی که دچار مشکلات شنوایی باشد، کنجکاو است که در مورد کاشت حلزون اطلاعاتی را به دست بیاورد.
این فرایند تحت عمل جراحی انجام می شود و ممکن است کمی سخت باشد و افراد قبل از انجام آن باید تعهد بدهند که مسئولیت جراحی را خودشان برعهده بگیرند.
هم چنین صداهایی که افراد بعد از کاشت حلزون گوش به گوششان می خورد، با صدای معمولی متفاوت است.
کودکانی که کاشت حلزون گوش انجام می دهند، معمولا در کلاس های تمرینی هم شرکت می کنند که بسیار حائز اهمیت است و به شنوایی بهتر آن ها کمک می کند و همچنین افراد جوان نیز باید قبل از این عمل جراحی از لحاظ روانشناسی توسط متخصص مورد ارزیابی قرار بگیرند تا تعیین شود که آیا این فرآیند برای آن ها مفید است یا خیر.