با سلامت

می‌دانیم که چرت زدن بعد از غذا می‌تواند فواید ویژه‌ای برای سلامت مغز و پوست داشته باشد. این عادت که غالباً به عنوان یک روش طبیعی برای استراحت و تجدید قوا در نظر گرفته می‌شود، به ویژه پس از وعده‌های غذایی سنگین، احساس شادابی و انرژی را افزایش می‌دهد. با این حال، محققان در تازه‌ترین مطالعات خود به نتیجه‌ای جالب و حتی نگران‌کننده دست یافته‌اند که هشداری جدی برای افرادی است که به خوش‌خوابی عادت کرده‌اند.این تحقیقات نشان می‌دهند که خوابیدن کوتاه‌مدت بعد از غذا ممکن است اثرات منفی بر روی متابولیسم بدن و همچنین فرآیندهای شناختی داشته باشد. بر اساس یافته‌های جدید، خواب بلافاصله پس از خوردن ممکن است باعث اختلال در هضم غذا شود و همچنین با افزایش احتمال چاقی مرتبط است. بنابراین، اگرچه چرت زدن بعد از وعده غذایی ممکن است احساس راحتی موقت ایجاد کند، اما این هشدارها باید مورد توجه قرار گیرد تا از پیامدهای بالقوه آن جلوگیری شود.

چرت زدن بعد از صرف غذا ممکن است به بروز بیماری منجر شود

بسیاری از افراد تمایل دارند که پس از خوردن غذا، خواب کوتاهی داشته باشند زیرا این کار می‌تواند احساس خستگی و کسالت در ساعات میانه روز را کاهش دهد. در حالی که تعدادی از متخصصان به اثرات مثبت چرت زدن در بعدازظهر اشاره کرده‌اند، گروهی دیگر با انجام تحقیقات دقیق به نتایج منفی این عادت پی برده‌اند.

فواید و مضرات چرت بعد از غذا

پژوهش جدید محققان دانشگاه علم و فناوری هواژونگ بر روی 27 هزار مرد و زن چینی بالای 45 سال که چرت پس از خوردن ناهار در میان آنها بسیار محبوبیت دارد، نشان داده که خوابیدن بیش از 30 دقیقه در آن زمان می تواند احتمال ابتلا به دیابت نوع دو را افزایش دهد.

محققان دریافتند که مردان و زنانی که چرت های کوتاه مدت داشتند، نسبت به افرادی که تمام روز را بیدار بودند بیشتر از فشار خون و سطوح کلسترول بالا برخوردار بودند.

خواب بعد از غذا چه مضراتی دارد

این پژوهش که در مجله Sleep Medicine منتشر شده، در تضاد با نتایج پژوهش های اخیر قرار داشته که نشان داده بودند خواب روزانه می تواند قدرت مغز را افزایش داده و خطر حملات قلبی و سکته را تا یک سوم کاهش دهد.

مدت زمان چرت زدن است که اهمیت دارد. افرادی که نیم ساعت یا بیشتر می خوابیدند بیشتر احتمال داشت که علائم زودهنگام دیابت را نسبت به افرادی که مدت زمان کمتری را در این چرتهای روزانه می گذراند، نشان دهند.

تعداد کمی از بیماران مبتلا به دیابت به نوع یک آن دچار هستند که با نقص در عملکرد سیستم ایمنی ایجاد می شود اما تقریبا 90 درصد این بیماران به نوع دو مبتلا هستند که ارتباط نزدیکی با رژیم غذایی و شیوه زندگی غلط دارد.

در این بیماری بدن قابلیت خود برای استفاده از گلوکز را از دست می دهد. گلوکز نوعی قند است که در زمان خوردن غذا آزاد شده و به انرژی مورد استفاده عضلات تبدیل می شود.

با افزایش سطح گلوکز، گردش خون با مشکل مواجه شده و رگ های خونی در مناطقی مانند قلب، پاها و چشم ها ممکن است با آسیب غیرقابل جبرانی روبرو شوند.