با سلامت

از نظر پیشگیری و درمان نابینایی ناشی از دیابت، یکی از مهم ترین و اساسی ترین اقداماتی که می توانید انجام دهید، حفظ سطوح قند خون در محدوده هدف سالم و مناسب است. این کار نه تنها به کاهش خطر ابتلا به عوارض چشمی کمک می کند، بلکه سلامت کلی بدن را نیز تحت تأثیر مثبت قرار می دهد. با کنترل دقیق قند خون، شما قادر خواهید بود تا از بروز آسیب‌های طولانی‌مدت به عروق خونی کوچک در چشم‌ها جلوگیری کنید که معمولاً منجر به نابینایی دیابتی می‌شود.علاوه بر این، رعایت یک رژیم غذایی متوازن و مناسب که شامل مصرف مواد مغذی ضروری باشد، به همراه ورزش منظم نیز نقش قابل توجهی در کنترل قند خون ایفا می‌کند. همچنین، مراجعه منظم به پزشک متخصص برای بررسی وضعیت چشم‌ها و دریافت مشاوره‌های لازم بسیار حائز اهمیت است. با اتخاذ این شیوه‌های پیشگیرانه و درمانی، افراد مبتلا به دیابت می‌توانند کیفیت زندگی خود را افزایش دهند و خطر نابینایی ناشی از این بیماری را به حداقل برسانند.

پیشگیری از نابینایی دیابتی با روش طبیعی

بیماری دیابت، با وجود تمام خطرات و عوارضی که به همراه دارد، قابل کنترل و حتی درمان است. به همین دلیل، نیازی نیست که تمامی افراد مبتلا به دیابت از عوارض جدی کلیوی، عروقی و چشمی ناشی از این بیماری نگران باشند. با اتخاذ روش‌های طبیعی و مناسب می‌توان به کاهش خطرات مرتبط با دیابت کمک کرد و کیفیت زندگی را ارتقا داد.

اگر به دیابت نوع 2 مبتلا باشید، تردیدی وجود ندارد که با عوارض ناشی از سطوح بالای قند خون آشنا هستید. یکی از این عوارض رتینوپاتی دیابتی است.

پیشگیری از نابینایی دیابتی

رتینوپاتی به واسطه آسیب دیدن شبکیه چشم رخ می دهد و شایع ترین دلیل نابینایی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 محسوب می شود.

از نظر پیشگیری و درمان، مهم ترین اقدامی که می توانید انجام دهید، حفظ سطوح قند خون در محدوده هدف سالم است. اما فراتر از آن، پژوهش ها نشان داده اند که چند اقدام دیگر می توانند محافظت هرچه بیشتر را امکانپذیر کنند.

تاورین

تاورین (Taurine) فراوان ترین اسید آمینه در شبکیه چشم است و پژوهشگران بر این باورند که کمبود آن به انحطاط گیرنده نور منجر می شود. بدن می تواند این اسید آمینه را تولید کند، از این رو هرگز به عنوان یک ماده مغذی ضروری در نظر گرفته نشده است.

با این وجود، پژوهشگران کشف کرده اند که سطوح بالای قند خون به صورت مزمن موجب تهی شدن از تاورین در افراد مبتلا به دیابت های نوع 1، نوع 2، و بارداری می شود.

درمان نابینایی دیابتی

چندین مطالعه روی حیوانات نشان داده اند که تاورین آهنگ توسعه رتینوپاتی را کند می کند، واکنش های منفی که در سلول های شبکیه رخ می دهند را تضعیف می کند و از انحطاط سلول های شبکیه پیشگیری می کند.

در این مرحله، حداقل از نظر رتینوپاتی هیچ گونه مطالعه انسانی صورت نگرفته است. اما خبر خوب این است که تامین تاورین مورد نیاز در بیماران مبتلا به دیابت نشان داده است که سوخت و ساز گلوکز و حساسیت به انسولین را بهبود می بخشد، از این رو می تواند روشی برد/برد برای شما باشد.

دوز پیشنهاد شده برای استفاده از مکمل از 1.5 تا 3 گرم در روز بوده است.

لوتئین و زاکسنتین

آسیب اکسیداتیو بخش مرکزی شکل گیری و پیشرفت رتینوپاتی محسوب می شود و این زمانی است که دو آنتی اکسیدان لوتئین و زاکسنتین برخی فواید جالب توجه خود را ارائه می کنند.

طی یک مطالعه مشخص شد بیماران مبتلا به دیابت که روزانه و به مدت 36 هفته 10 میلی گرم مکمل لوتئین دریافت کرده بودند، به طور قابل توجهی بهبود قدرت بینایی خود را تجربه کردند. در مطالعه ای دیگر، به بیماران ترکیبی از 6 میلی گرم لوتئین و 0.5 میلی گرم زاکسنتین داده شد و در نهایت نتایج مثبت مشابهی کسب شد:برخی جنبه های بینایی بهبود یافت.

این آنتی اکسیدان ها نه تنها به روند درمان کمک می کنند، بلکه برخی آزمایشات نشان داده اند که در درجه نخست می توانند از ابتلا به رتینوپاتی پیشگیری کنند.

پیشگیری از نابینایی دیابتی ها

آنتی اکسیدان های ترکیبی/ کوآنزیم Q10

طی یک مطالعه پژوهشگران به بیماران مبتلا به رتینوپاتی دیابتی یک مکمل آنتی اکسیدانی ترکیبی حاوی پیکنوگنول 50 میلی گرم، ویتامین E 30 میلی گرم و کوآنزیم Q10 20 میلی گرم، به شکل یک قرص در روز و طی شش ماه دادند. و نتایج امیدبخش بودند...

هم استرس اکسیداتیو و هم ضخامت ماکولای مرکزی به طور قابل توجهی کاهش یافته و قدرت بینایی کلی بیماران بهبود یافت.

مطالعه ای دیگر با حضور سه گروه از بیماران مبتلا به دیابت که به صورت تصادفی دسته بندی شده بودند، انجام شد. به گروه اول روزانه کوانزیم Q10 400 میلی گرم داده می شد؛ به گروه دوم یک مکمل آنتی اکسیدان ترکیبی (لوتئین، ویتامین C، زاکسنتین، ویتامین E، روی) داده می شد و گروه سوم دارونما دریافت می کردند. بار دیگر نتایج امیدبخش بودند...

دو گروهی که کوآنزیم Q10 و مکمل ترکیبی مصرف کرده بودند بهبود قابل توجه در توانایی سرکوب استرس اکسیداتیو و عادی سازی وضعیت آنتی اکسیدانی را نشان دادند، که به معنای دستیابی به تعادل اکسیدان ها/آنتی اکسیدان ها برای پیشگیری از آسیب بیشتر بود.