با سلامت

تحقیقات گسترده‌ای که به تازگی انجام شده است، نشان می‌دهد که طلاق والدین می‌تواند تأثیرات عمیق و منفی بر سیستم ایمنی بدن کودکان داشته باشد. این تأثیرات به گونه‌ای هستند که ممکن است خطر ابتلا به برخی بیماری‌ها را در این گروه سنی افزایش دهند. در واقع، استرس‌های ناشی از جدایی والدین نه تنها بر جنبه‌های روانی و عاطفی کودک اثر می‌گذارد بلکه می‌تواند به طور مستقیم بر روی سلامت جسمانی او نیز مؤثر باشد. تحقیقات نشان داده‌اند که کودکان دچار طلاق ممکن است با مشکلاتی چون ضعف سیستم ایمنی، کاهش توانایی بدن در مبارزه با عفونت‌ها و بیماری‌ها مواجه شوند. این یافته‌ها ضرورت توجه بیشتر به حمایت‌های روانشناختی و اجتماعی از کودکان در چنین شرایطی را برجسته می‌کند تا بتوانند زندگی سالم‌تری داشته باشند.

تأثیر طلاق بر سیستم ایمنی بدن کودکان

پدیده طلاق به عنوان یک واقعیت اجتماعی، متأسفانه در حال حاضر با افزایش قابل توجهی در آمار مواجه است که این موضوع تنها مختص کشور ما نیست، بلکه در سطح جهانی نیز مشاهده می‌شود. عواملی نظیر فقر، عدم تفاهم و درک متقابل میان زوجین، دخالت‌های خانواده‌ها، اعتیاد یکی از طرفین و همچنین ازدواج مجدد پس از جدایی از جمله مشکلاتی هستند که به تشدید این آمار کمک می‌کنند. این شرایط نه تنها بر روابط خانوادگی تأثیر منفی می‌گذارد بلکه ممکن است عواقب جبران‌ناپذیری برای سلامت جسمانی و روانی کودکان نیز به همراه داشته باشد.

نتایج یک مطالعه نشان می دهد که طلاق پرکشمکش والدین به سیستم ایمنی بدن کودکان آسیب مادام العمر وارد می کند، به طوری که این کودکان در دهه های آتی زندگی سه برابر بیشتر دچار سرماخوردگی می شوند.

آسیب های کودکان طلاق

تجربه های استرس آور در سال های اول زندگی بر فیزیولوژی و فرآیندهای التهابی بدن تاثیر می گذارد به طوری که خطر کاهش سلامتی و ابتلا به بیماری های مزمن را افزایش می دهد.

نتایج این مطالعه، اطلاعات محققان را در این زمینه که استرس های خانوادگی در دوران کودکی، کودک را برای ابتلا به بیماری در سال های 20 تا 40 سالگی زندگی مستعدتر می سازد، یک گام به جلو می برد.

این مطالعه که در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شد، نشان می دهد که استرس شدید ناشی از جدایی همراه با منازعه والدین، واکنش بدن کودکان را به خطر بیماری تغییر می دهد. این استرس همچنین می تواند باعث بروز یک التهاب مرتبط با آسم، سرطان و بیماری قلبی شود، بیماری هایی که سطوح بالاتر آن پیشتر در کودکان طلاق گزارش شده اند.

بر اساس نتایج این مطالعه، احتمال ابتلا به سرماخوردگی در بزرگسالانی که والدینشان در دوران کودکی آنها از هم جدا شده اند و یا هیچگاه با هم صحبت نمی کردند، در قیاس با بزرگسالانی که والدین آنها از هم جدا نشده بودند، سه برابر بیشتر بود. با این حال، افرادی که پدر و مادر آنها از هم جدا شده بودند اما بعد از طلاق مراوداتی با یکدیگر داشتند، به لحاظ میزان ابتلا به سرماخوردگی تفاوتی با خانواده هایی که والدین آنها طلاق نگرفته بودند، نداشتند. این مطالعه نشان می دهد که عامل این موضوع 'خشونت' میان پدر و مادر است، درحالیکه همکاری میان والدین پس از جدایی از کودکان در برابر برخی ضربه ها و صدمات طلاق محافظت می کند.

بر اساس نتایج این مطالعه، پدر و مادرهایی که با هم صحبت نمی کنند، ممکن است بیشتر مستعد استفاده از کودک به عنوان یک میانجی باشند و یا تلاش می کنند که از کودک برای جبهه گرفتن در برابر والد دیگر استفاده کنند. این رفتارها به نوبه خود با افزایش پریشانی و سازگاری ضعیف در میان جوانان ارتباط دارد. ***یافته های مشابه سایر مطالعات پیش از این نیز یک مطالعه نشان داده است، بزرگسالانی که جدایی رابطه پدر و مادر خود را تجربه کرده اند، بیشتر احتمال دارد از ضعف سلامت روانی، احتمال بیشتر ابتلا به بیماری روانی و ضعف ارتباط گیری با دیگران در بزرگسالی گله مند باشند. کودکانی که پدر و مادرهای آنها از هم جدا می شوند، بیشتر احتمال دارد که به آسم مبتلا شوند و یا به دلیل ابتلا به بیماری های عفونی در بیمارستان بستری شوند. همچنین احتمال ابتلا به سرطان و کوتاهی عمر در بزرگسالانی که پدر و مادر طلاق گرفته دارند، در قیاس با افرادی که والدین آنها با هم زندگی کرده اند، بیشتر است.