با سلامت

کلمات نقش بسیار مهمی در شکل دادن و دگرگون ساختن افکار و ذهن انسان ایفا می‌کنند. بنابراین ضروری است که فرد بیاموزد چگونه از بهترین و مناسب‌ترین کلمات در بیان افکار و احساسات خود استفاده نماید. زمانی که فرد با اندیشه‌ای منفی مواجه شده و آن را در درون خود زنده می‌سازد، بی‌تردید مولکول‌های پیام‌رسان مرتبط با آن احساس منفی در درون وی ثبت و ضبط خواهند شد. این امر نشان می‌دهد که چگونه کلمات و افکار بر روی فیزیولوژی و سلامت درونی انسان نیز تأثیرگذار هستند.

مواظب حرف زدن و فکر کردن خود باشیم، زیرا بقیه کار را خود بدن انجام می دهد

زمانی با مرد پیری همسفر بودم که همواره درباره مرگ صحبت می کرد. او عبارت جالبی داشت: "وقتی به هفتاد سال رسید، سقوط خواهد کرد!" و با این جمله، زمان افتادن و ناتوان شدن خود را در سن هفتاد سالگی تعیین کرده بود. می خواستم به او بگویم که این طور نیست و انسان می تواند با کنترل آنچه به جسم و روح خود می خوراند، زمان مرگ و شیوه پیر شدن خود را تغییر دهد. اما او همچنان این جمله را تکرار می کرد و به حرف های من توجهی نداشت. روزی به خودم گفتم که شاید چیزی در بدن او وجود داشته باشد که این جمله را به صورت یک دستورالعمل به سلول های بدنش ابلاغ می کند و او را ناچار به تجربه افتادن در سن هفتاد سالگی می کند. چند سال بعد، مقاله ای علمی از دکتر کانداس پرت به دستم رسید که در آن راجع به نروپپتایدها یا پروتئین های عصبی صحبت می کرد. این پروتئین ها همان مولکول های پیام بری هستند که افکار و گفتارهای ما را به تک تک سلول های بدن می رسانند و باعث می شوند هر عضو شکل و قالب خاصی را به خود بگیرد. نروپپتایدها امکان ارتباط بین ذهن و جسم و احساس را فراهم می کنند. این کشف دکتر پرت انقلابی بزرگ در ارتباط روان شناسی و فیزیولوژی بدن ایجاد کرده و ثابت کرده است که بدن ما به اندازه کافی سیال است تا بتواند با ذهن خود را تطبیق دهد.

تاثیر فکر بر ذهن انسان

احساسات و هیجانات ما برای این مولکول های نامه رسان حکم اطلاعات را دارند. اگر با یک فکر منفی احساسی منفی را در وجود خود زنده کنیم، نروپپتایدها این احساس را درون خود ثبت می کنند و بلافاصله برای ابلاغ این پیام به کل سلول های بدن (دقت کنید تمام سلول های بدن) عازم ماموریت خبررسانی خود می شوند. سرعت خبردهی این نامه رسان های مولکولی فوق العاده بالاست و این یعنی باید به شدت مواظب صحبت هایی که بر زبان می آوریم و حتی در فکر خود جاری می کنیم و همچنین احساسات و هیجاناتی که به واسطه تحریکات بیرونی در وجود خود زنده می کنیم باشیم. به زبان ساده اگر پیام های لمسی مثل سردی و داغی و زبری و نرمی و سنگینی و لطافت و ... را یک نوع اطلاعات می دانیم و به این پیام ها همان طوری که هستند توجه می کنیم باید در خصوص احساسات و هیجاناتی که در وجودمان زنده می شود نیز به همین شکل عمل کنیم و به جای بازی با احساسات و دستکاری آن ها سعی کنیم پیام مخفی در این کانال اطلاع رسانی را درک و در صورت ضرورت به آن پاسخ دهیم. اکنون دلم به شدت برای آن پیرمرد می سوزد. البته هیچ کس را از پیری و مرگ گریزی نیست. اما انسان نباید با تکرار جملاتی بی معنا و غیرضروری خودش با دست خودش فرسودگی خود را به جلو اندازد. برای این که سیستم ایمنی بدن قوی تر شود و سلول های الگوهای مقاوم تر و شفابخش تری را برای خود بگیرند کافی است متن پیامی که به نروپپتایدها داده می شود تغییر کند و این یعنی فقط کافی است مواظب حرف زدن و فکر کردنمان باشیم. بقیه کار را خود بدن انجام می دهد.